Της Ελένης Ζάχαρη
Ο μήνας λέει του λαού!!! Κάποτε για τα μπάνια κιόλας του λαού, τώρα ποιος ξέρει;
Ποιανού λαού μωρέ θεομπαίχτες; Του κυρίαρχου λαού; Του αφέντη λαού; Ή του μαλάκα, βασανισμένου και εντελώς ηλίθιου που σας ψήφιζε και σας ξαναψήφιζε για να έρθετε κάποια στιγμή με δόξα και τιμή να του πάρετε τα σπίτια, τη δουλειά, τη δημόσια υγεία – για την οποία τον γδέρνετε στις κρατήσεις – να του στερήσετε την ασφάλιση και να του ξηλώσετε την Παιδεία;
Ήρθε η ώρα αγαπητέ λαέ να ξεστραβωθείς και να διαβάσεις – εσύ τουλάχιστον – το Α’ Μνημόσυνο – δεν κάνω λάθος, σωστά το γράφω, γιατί άμα το έχεις διαβάσει ξέρεις πως για το Μνημόσυνό σου πρόκειται - και να δεις πως αυτά που συμβαίνουν είναι όσα υπέγραψαν οι Βουλευτές σου εν αγνοία σου και τάχα για το καλό σου.
[Πάντα για το καλό του λαού γίνονται τα εγκλήματα που τον αφορούν , μας το διδάσκει η Ιστορία αλλά, που μυαλό οι ανιστόρητοι.]
Ρε μεγάλε! Σ’ εσένα λέω, που διαβάζεις! Ήσουν στο δρόμο καθόλου για να διαμαρτυρηθείς στα σοβαρά, όχι στ’ αστεία; Να υψώσεις τη φωνή σου και να ουρλιάξεις μέσα στα χημικά και στο ξύλο; Να δικαιώσεις την ύπαρξή σου απέναντι στην αυθαιρεσία της Εξουσίας που σε υποδούλωσε πραγματικά σε Ξένες Δυνάμεις μια και τα δάνειά σου ανά πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν αγορασμένα από το οποιοδήποτε άγνωστο κρατίδιο που διαθέτει χρήματα;
Τα κτίρια της πατρίδας σου, τα δημόσια, ανήκουν σε ξένους κι ας τα έχεις τριπλοπληρώσει , όπως και ο πατέρας σου και οι παππούδες σου!
Το ξέρεις φίλε πως είσαι νούμερο; Σε σελίδα εννοώ γιατί νούμερο είσαι Ελληναρά μου αφού ανέχεσαι να λιποθυμάνε τα παιδιά σου στα σχολεία και κάτι κοπρίτες να σκορπάνε μαύρο χρήμα σε σαμπάνιες 25000 ευρώ βρίζοντας από μαγκιά τον Σόϊμπλε και την Μέρκελ. Πάρε τώρα ρε και μια προβολή της χώρας που βρίσκεται σε κρίση και πίνει σαμπάνιες.
Μια έφεση στις σαμπάνιες. την έχουμε τελικά γι’ αυτό έχουμε γίνει μπουρδέλο
Νούμερο, λοιπόν, αριθμός όπως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μόλις τους γυαλίσεις σε κόβουν στις εξετάσεις! Ξου και μακριά! Που σημαίνει; Δεν έχει μάγκα μου για ‘σένα θέση εργασίας! Είδες για να γυρεύεις ρουσφέτια και να φιλάς ποδιές κατουρημένες; Κράτησες το κεφάλι ψηλά; Όχι! Ήθελες πρώτη θέση στο Δημόσιο! Πάρε να ‘χεις τώρα! Αλλά μαζί σου παίρνει η μπάλλα κι όσους δε φταίνε.
Θα μου πεις σ’ έβαλαν. και τώρα σε πετάνε έξω.. Συμφωνώ απόλυτα! Μαλώνεις και με τον κόσμο όλο! Όταν ψήφιζες για τα λεφτά που υπάρχουν; Όταν χειροκροτούσες το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα »; Τότε που γέμισες το χρηματιστήριο με τα λεφτουδάκια σου; Ή τότε που ήσουν σίγουρος πως σε δέκα χρόνια δε θα θυμάται κανείς το όνομα Μακεδονία; Εσύ δεν είσαι που ξαναψήφισες την τρικομματική ή την ΧΑ; Εσύ δεν είσαι που χειροκροτούσες τον πρωθυπουργό της διαφθοράς με τα δωράκια στους διευθυντές των ΔΕΚΟ;
Ρε λαέ.. εσύ δεν είσαι που «πότε Βούδας πότε Κούδας.»;
Για να συνέλθουμε λίγο γιατί το ρίξαμε στον ύπνο και δε βλέπουμε πως κλείνουν τα Σχολειά μας, οι εκπαιδευτικοί ήδη δέχτηκαν τα πρώτα πυρά, τα νοσοκομεία της χώρας κλείνουν ή συγχωνεύονται, ιδιωτικές εταιρείες θα αξιολογήσουν το νοσηλευτικό προσωπικό τους κλπ. πετάνε στο δρόμο χιλιάδες εργαζομένους, σπέρνουν τη διχόνοια, στρέφουν την οργή του λαού στους μετανάστες, στερούν τα φάρμακα καθώς άλλα δεν συνταγογραφούνται κι άλλα δεν μπορούν ούτε καν στη συμμετοχή να αγγιχθούν. Άνθρωποι είναι άστεγοι, τα χαράτσια πηγαινοέρχονται, η ανεργία αναμένεται να φτάσει στα ύψη και κάπου μέσα σ’ αυτά παίζει και μαύρο χρήμα αλλά κι ένα cd σε επανάληψη με το παραλήρημα της ανάπτυξης.
Άσε που κάτι διάβαζα για τα σχέδια της Αμερικής για την οικονομία της χώρας κι ο χαρακτηρισμός ήταν : «Προς νέα Γιάλτα..» Άντε βρε, και σε νέα Δεκεμβριανά. ικανούς τους έχω μ’ εμάς να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και κακοπαθημένου. Καιρός του ποιείν. και δεν εννοώ του γράφειν ποίηση. ή μάλλον μπορεί και να γραφτεί Ποίηση αλλά στους δρόμους!
Αρκεί να πάρουμε τη ζωή μας σοβαρά, τις επαναστάσεις σοβαρά και τους δρόμους σοβαρά!
Στις 4 Αυγούστου κλείνουν 77 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά με τη στήριξη του Βασιλιά. πιθανόν κάποιοι θα λυπηθείτε μ’ αυτό που θα γράψω αλλά είναι κι αυτό μια αλήθεια.
Πράγματα που κέρδισαν οι εργαζόμενοι με θυσίες ενώ υπήρχε μια δικτατορική Κυβέρνηση βλέπουμε να καταλύονται από δήθεν Δημοκράτες. Τραγέλαφος.. Και δεν αναφέρομαι ούτε καν στους νόμους του Συντάγματος του 1911. Πάνε μέχρι κι αυτοί.. Αυτό δεν το λες οπισθοδρόμηση.
Το λες χάσαμε το μπούσουλα, το τραίνο κι ότι άλλο χάνεται κι ούτε με Φανουρόπιτα δεν το βρίσκεις!
Κατά τ’ άλλα ο Αύγουστος πάντα σημαδεμένος και βαμμένος από παλιά μας κυνηγάει με σκιές και φαντάσματα. Όλες οι αναδρομές μας αβάσταχτες κι απ’ ό,τι φαίνεται στο βιογραφικό της γενιάς μας θα εγγράψουμε κι εμείς έναν ακόμα ζοφερό.
Προαναγγέλλεται φθινόπωρο της κατάντιας. Να αναζωπυρωθούν καμένες ελπίδες δεν προβλέπεται, τουλάχιστον προς το παρόν. Πορευόμαστε αμίλητοι.
Λένη ---Ήρθε η ώρα αγαπητέ λαέ να ξεστραβωθείς και να διαβάσεις – εσύ τουλάχιστον – το Α’ Μνημόσυνο – δεν κάνω λάθος, σωστά το γράφω, γιατί άμα το έχεις διαβάσει ξέρεις πως για το Μνημόσυνό σου πρόκειται - και να δεις πως αυτά που συμβαίνουν είναι όσα υπέγραψαν οι Βουλευτές σου εν αγνοία σου και τάχα για το καλό σου.
[Πάντα για το καλό του λαού γίνονται τα εγκλήματα που τον αφορούν , μας το διδάσκει η Ιστορία αλλά, που μυαλό οι ανιστόρητοι.]
Ρε μεγάλε! Σ’ εσένα λέω, που διαβάζεις! Ήσουν στο δρόμο καθόλου για να διαμαρτυρηθείς στα σοβαρά, όχι στ’ αστεία; Να υψώσεις τη φωνή σου και να ουρλιάξεις μέσα στα χημικά και στο ξύλο; Να δικαιώσεις την ύπαρξή σου απέναντι στην αυθαιρεσία της Εξουσίας που σε υποδούλωσε πραγματικά σε Ξένες Δυνάμεις μια και τα δάνειά σου ανά πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν αγορασμένα από το οποιοδήποτε άγνωστο κρατίδιο που διαθέτει χρήματα;
Τα κτίρια της πατρίδας σου, τα δημόσια, ανήκουν σε ξένους κι ας τα έχεις τριπλοπληρώσει , όπως και ο πατέρας σου και οι παππούδες σου!
Το ξέρεις φίλε πως είσαι νούμερο; Σε σελίδα εννοώ γιατί νούμερο είσαι Ελληναρά μου αφού ανέχεσαι να λιποθυμάνε τα παιδιά σου στα σχολεία και κάτι κοπρίτες να σκορπάνε μαύρο χρήμα σε σαμπάνιες 25000 ευρώ βρίζοντας από μαγκιά τον Σόϊμπλε και την Μέρκελ. Πάρε τώρα ρε και μια προβολή της χώρας που βρίσκεται σε κρίση και πίνει σαμπάνιες.
Μια έφεση στις σαμπάνιες. την έχουμε τελικά γι’ αυτό έχουμε γίνει μπουρδέλο
Νούμερο, λοιπόν, αριθμός όπως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μόλις τους γυαλίσεις σε κόβουν στις εξετάσεις! Ξου και μακριά! Που σημαίνει; Δεν έχει μάγκα μου για ‘σένα θέση εργασίας! Είδες για να γυρεύεις ρουσφέτια και να φιλάς ποδιές κατουρημένες; Κράτησες το κεφάλι ψηλά; Όχι! Ήθελες πρώτη θέση στο Δημόσιο! Πάρε να ‘χεις τώρα! Αλλά μαζί σου παίρνει η μπάλλα κι όσους δε φταίνε.
Θα μου πεις σ’ έβαλαν. και τώρα σε πετάνε έξω.. Συμφωνώ απόλυτα! Μαλώνεις και με τον κόσμο όλο! Όταν ψήφιζες για τα λεφτά που υπάρχουν; Όταν χειροκροτούσες το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα »; Τότε που γέμισες το χρηματιστήριο με τα λεφτουδάκια σου; Ή τότε που ήσουν σίγουρος πως σε δέκα χρόνια δε θα θυμάται κανείς το όνομα Μακεδονία; Εσύ δεν είσαι που ξαναψήφισες την τρικομματική ή την ΧΑ; Εσύ δεν είσαι που χειροκροτούσες τον πρωθυπουργό της διαφθοράς με τα δωράκια στους διευθυντές των ΔΕΚΟ;
Ρε λαέ.. εσύ δεν είσαι που «πότε Βούδας πότε Κούδας.»;
Για να συνέλθουμε λίγο γιατί το ρίξαμε στον ύπνο και δε βλέπουμε πως κλείνουν τα Σχολειά μας, οι εκπαιδευτικοί ήδη δέχτηκαν τα πρώτα πυρά, τα νοσοκομεία της χώρας κλείνουν ή συγχωνεύονται, ιδιωτικές εταιρείες θα αξιολογήσουν το νοσηλευτικό προσωπικό τους κλπ. πετάνε στο δρόμο χιλιάδες εργαζομένους, σπέρνουν τη διχόνοια, στρέφουν την οργή του λαού στους μετανάστες, στερούν τα φάρμακα καθώς άλλα δεν συνταγογραφούνται κι άλλα δεν μπορούν ούτε καν στη συμμετοχή να αγγιχθούν. Άνθρωποι είναι άστεγοι, τα χαράτσια πηγαινοέρχονται, η ανεργία αναμένεται να φτάσει στα ύψη και κάπου μέσα σ’ αυτά παίζει και μαύρο χρήμα αλλά κι ένα cd σε επανάληψη με το παραλήρημα της ανάπτυξης.
Άσε που κάτι διάβαζα για τα σχέδια της Αμερικής για την οικονομία της χώρας κι ο χαρακτηρισμός ήταν : «Προς νέα Γιάλτα..» Άντε βρε, και σε νέα Δεκεμβριανά. ικανούς τους έχω μ’ εμάς να κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου και κακοπαθημένου. Καιρός του ποιείν. και δεν εννοώ του γράφειν ποίηση. ή μάλλον μπορεί και να γραφτεί Ποίηση αλλά στους δρόμους!
Αρκεί να πάρουμε τη ζωή μας σοβαρά, τις επαναστάσεις σοβαρά και τους δρόμους σοβαρά!
Στις 4 Αυγούστου κλείνουν 77 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά με τη στήριξη του Βασιλιά. πιθανόν κάποιοι θα λυπηθείτε μ’ αυτό που θα γράψω αλλά είναι κι αυτό μια αλήθεια.
Πράγματα που κέρδισαν οι εργαζόμενοι με θυσίες ενώ υπήρχε μια δικτατορική Κυβέρνηση βλέπουμε να καταλύονται από δήθεν Δημοκράτες. Τραγέλαφος.. Και δεν αναφέρομαι ούτε καν στους νόμους του Συντάγματος του 1911. Πάνε μέχρι κι αυτοί.. Αυτό δεν το λες οπισθοδρόμηση.
Το λες χάσαμε το μπούσουλα, το τραίνο κι ότι άλλο χάνεται κι ούτε με Φανουρόπιτα δεν το βρίσκεις!
Κατά τ’ άλλα ο Αύγουστος πάντα σημαδεμένος και βαμμένος από παλιά μας κυνηγάει με σκιές και φαντάσματα. Όλες οι αναδρομές μας αβάσταχτες κι απ’ ό,τι φαίνεται στο βιογραφικό της γενιάς μας θα εγγράψουμε κι εμείς έναν ακόμα ζοφερό.
Προαναγγέλλεται φθινόπωρο της κατάντιας. Να αναζωπυρωθούν καμένες ελπίδες δεν προβλέπεται, τουλάχιστον προς το παρόν. Πορευόμαστε αμίλητοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου